Het begrip veiligheid zelf omvat meerdere concepten:
– de veiligheid van personen tegen verwondingen door glasscherven
– de veiligheid van personen tegen valrisico’s doorheen een beglazing
– de bescherming tegen vandalisme
– de bescherming tegen inbraak
– de weerstand aan vuurwapens en explosies
– de brandweerstand
Glas wordt als veiligheidsglas beschouwd wanneer het eigenschappen bezit waardoor een aantal van bovenvermelde risico’s verminderen.
Gewapend glas (glas waarin een metalen draadnet werd verwerkt), halfgehard glas, chemisch gehard glas en uitgegloeid glas (zelfs dik) zijn geen veiligheidsglas.
Er bestaan hoofdzakelijk twee types veiligheidsglas: thermisch gehard glas en gelaagd glas,
Thermisch gehard glas
Thermisch gehard glas is glas dat een thermische behandeling heeft ondergaan om zijn mechanische weerstand en zijn breukvorming te wijzigen (gehard glas biedt 3 à 5 keer meer weerstand dan een gewoon uitgegloeid glas). Hiervoor wordt het glas tot ca. 650°C verhit alvorens brutaal door gestuwde koude lucht te worden afgekoeld.
Door dit snel afkoelen verschijnen er mechanische spanningen in de kern van het glas aangezien het oppervlak sneller afkoelt dan de kern. Zo ontstaat er een blijvende drukspanning in het glas waardoor het glas een verhoogde weerstand biedt aan mechanische en thermische spanningen en voorgeschreven ragmentatiekarakteristieken. Wanneer het glas breekt valt het in kleine niet snijdende deeltjes uiteen die kleiner zijn dan bij glas dat uitgegloeid werd.
Gehard glas kan niet meer gesneden of bewerkt worden. Het vindt voornamelijk toepassingen in de gebouwen zoals in deuren, borstweringen, douchecellen, wanden, enz…
Door zijn manier van uiteenvallen voorkomt gehard glas risico’s op verwondingen maar verhindert niet het doorvallen van personen.
Gelaagd glas
Gelaagd glas wordt bekomen door het samenvoegen van twee of meerdere glasplaten die over hun ganse oppervlak met elkaar verbonden worden door een of meerdere tussenlagen. Het betreft meestal films van polyvinylbutyral, in het algemeen “PVB” genoemd, maar er kunnen ook andere materialen gebruikt worden.
Gelaagd glas is een samengesteld materiaal dat zowel de eigenschappen van glas als van de gebruikte tussenlaag verenigt (hechting aan het glas, elasticiteit, weerstand aan inslag).
Gelaagd glas met een tussenblad in PVB wordt vervaardigd via een walsproces gevolgd door een behandeling in een autoclaaf waarin onder hoge druk en temperaturen een goede hechting van het glas aan de tussenlaag verzekerd wordt en het geheel transparant wordt door de ingesloten lucht tussen het synthetische glasblad en het glas te verwijderen.
Wanneer het glas breekt, blijven de glasscherven aan de tussenlaag kleven.
Gelaagd glas wordt vooral gebruikt als veiligheidsglas daar waar het risico op doorvallen van personen groot is of waar vallende glasscherven personen kunnen verwonden, bijvoorbeeld in het dak .
De coderingsovereenkomst van gelaagd glas is de volgende: de eerste cijfers geven de dikte van elk gebruikt glasblad weer. Het cijfer na het punt geeft het aantal PVB-films van 0,38 mm dikte weer. Zo bestaat een 66.2 beglazing uit twee glasbladen van 6 mm
gescheiden door twee PVB-films van 0,38 mm.
